De familie Croon 5

Deel 1 van het feuilleton is hier terug te vinden.

Deel 2 kun je hier lezen.

Deel 3 is via deze link te bereiken. 

Deel 4 lees je hier 

De stilte wordt verbroken door een gil van Sofie. 'Oh, my God, Oh my God, ik wist het'. En dan begint een onbedaarlijk snikken.

'Wat is er kindje', zegt Anja. Het snikken van Sofie doet als bij toverslag een enorme troostbehoefte bij haar opwellen. Alsof de troosthormonen steeds alert op de loer liggen en bij de eerste snik direct wild gaan stromen. Bij werkelijk verdriet laat Sofie zich ook nog graag troosten als het kind dat ze ooit was.

'Ik wist het, ik wist het', jammert ze nogmaals, alsof ze het leed nog even voor zichzelf wil houden.

'Wat is er dan', zegt Sara

'Hij wil het uitmaken'

'Wie?'

'Joris natuurlijk, wie anders?'

'Waarom dan?'

'Omdat we elkaar niet mogen zien, kunnen we de liefde ook niet con-su-me-ren', het laatste woord spelt ze. Het woord consumeren heeft zij nog niet eerder in verband gebracht met het woord liefde.

'Wat bedoelt hij daarmee?', vraagt Sara dan ook.

'Dat ie wil vrijen', zegt Job, die ook niet gek is.

'Wat een viespeuk', zegt Kees, 'zie je wel dat die jongen niet deugt. Je kunt maar beter blij zijn, dat hij het nu uitmaakt. Het bespaart je een hoop verdriet en ellende.'

'Ik ben helemaal niet blij. Ik ben super, super boos', jammert ze voort.

'Wat een lul om het op die manier uit te maken', zegt Sara, die met haar eerste stappen op het digitale liefdespad ook al enige ervaring heeft, 'hij is gewoon te laf om het recht in het gezicht te zeggen'.

'Hij is helemaal niet laf. Hij mag toch niet langskomen, dan kan hij het toch ook niet in mijn gezicht zeggen. Trouwens, als hij wel mocht langskomen, zou hij het helemaal niet uitmaken. Het komt allemaal door papa'.

'Nou ja, zeg, geef mij de schuld van het gedrag van die snotaap. Weet je trouwens wel dat hij hasj rookt en wiet en zo. Ik heb hem heus wel gezien bij de coffeeshop.'

'Wat heeft dat er nou mee te maken?'

'Dat heeft er alles mee te maken, die jongen deugt gewoon niet'.

'Nou ja zeg, dat doet toch iedereen'.

'O ja, o ja, is dat zo? Doe jij dat soms ook?'

Sofie zwijgt. Zij zwijgt een soort van zwijgen, dat het heel stil maakt in de kamer. Alle anderen kijken haar indringend aan. Zelfs Wout, de hond, kijkt op en spitst de oren.

'Wat is er nou?', zegt Sofie geërgerd.

'Papa vroeg of jij dat ook wel eens doet?', zegt Anja zacht.

'Nee... nou, soms, maar wat maakt dat nou uit, dat gaat jullie helemaal niet aan, ik ben geen baby meer'. Dat zegt Sofie vaak, dat zij geen baby meer is. En Anja is daar 'best een beetje gevoelig voor'. 'Wat dat betreft ben ik echt een beetje een trutje', zegt ze wel tegen vriendinnen. 'Ik wil dat kind ook niet van alles verbieden, wat voor anderen van haar leeftijd heel gewoon is, wat andere kinderen allemaal wel mogen, snap je?' De meeste vriendinnen snappen dat wel. En de twee vriendinnen, die ook dochters hebben, zeggen dan vaak: 'Ja meid, ik weet wat het is.' En dan beamen ze dat het de puberteit is en dat die vanzelf overgaat'.

Als de bel gaat, klinkt het als de gong bij een bokswedstrijd. Even een pauze voor de volgende ronde begint.

'Wie kan dat nou zijn', zegt Kees

'Geen idee', zegt Anja.

'Het is oma', roept Job, die zijn gezicht zó tegen het raam gedrukt heeft, dat hij kan zien wie er voor de deur staat.

'Oma? Maar die mag hier helemaal niet komen', zegt Kees.

'Gut, wat moeten we nou', zegt Anja.

'Haha, ik vind het grappig', zegt Sara.

Wordt vervolgd

Door Jos Huibers