Wat staat daar nou?! ‘We’

Wat ik grappig vind is dat veel mensen op Facebook vaak uit naam van een hele gemeenschap denken te kunnen spreken. Ik zie het nu ook weer gebeuren bij de reacties op de stelling van de dag over windmolens ...euh pardon ...windturbines.

,,We willen die dingen niet binnen het kleine Gorinchem”, luidt één van de reacties onder dit facebookbericht. Ik ben dan toch geneigd te denken: We? Spreek voor jezelf! Want wie is ‘we’? Zijn dat alle inwoners van Gorinchem? Of gaat het hier om zijn vriendenkring? Wie weet, doelt hij slechts op zichzelf en zijn partner.

Dat gebruik van het woordje ‘we’ om je mening kracht bij te zetten, om je gelijk te kunnen halen; ik vind het lastig. Natuurlijk, er zullen ongetwijfeld een flink aantal mensen zijn die de mening van deze Gert (de reageerder in kwestie) delen. Maar ja, wie zijn die mensen dan? Als ik nu schrijf dat ‘we’ die windturbines eigenlijk wel een verfraaiing van het Nederlands landschap vinden, zullen er ongetwijfeld óók mensen zijn die zich in déze reactie herkennen. En je hebt uiteindelijk maar één medestander nodig om van ik ‘we’ te maken.

Ik snap het wel hoor. Die reacties worden vaak ook in het heetst van de strijd getikt. Iemand leest deze stelling, waarin overigens lekker wordt gechargeerd, en denkt: zijn ‘ze’ nu helemaal gek geworden! Want ook dat is een interessante ontwikkeling op social media. De ‘tegenpartij’, de andersdenkenden, wordt vaak op één grote hoop gegooid en krijgt meestal de titel: ze. ‘Ze’ dat klinkt als een serieuze tegenstander. Net zo ongrijpbaar als ‘we’, want wie is ‘ze’ nu precies? Ach, dat doet er eigenlijk niet toe. ‘Ze’ is een gevaar voor de samenleving en daar moeten ‘we’ wat aan doen!

Is dit dan misschien de ‘verbinding’ waar iedereen tegenwoordig zijn mond vol van lijkt te hebben. Alles en iedereen lijkt maar op zoek naar verbinding. In onze krampachtige zoektocht naar verbinding, ons verlangen naar eenheid, onze drang naar contact met gelijkgestemden nemen we het heft in eigen handen, creëren we onze eigen droomwereld door het gebruik van slechts één simpel woordje. Want wie namens ‘we’ spreekt of schrijft, staat er nooit alleen voor!

Mij strijkt het te pas en te onpas gebruiken van het woordje ‘we’ inmiddels behoorlijk tegen de haren in. Ik word er opstandig van. Ik bepaal potverdorie zelf wel of ik die windturbines in mijn stadje wil. Ik wil niks met die ‘we’ van een ander te maken hebben. Maar ja, wie niet bij ‘we’ wil horen, hoort op social media automatisch bij ‘ze’. Lastig hoor …

Mirjam de Swart