#WijzijnGorinchem: Debbie van Dam

GORINCHEM In de rubriek #WijzijnGorinchem zetten we eens in de twee weken een echte Gorinchemer in de spotlight. Want wie woont er eigenlijk allemaal in Gorinchem? En wat zijn hun verhalen? Deze week: Debbie van Dam (41), fotografe en eigenaar Milou et Marie.

door Fleur van Benten

,,Klein momentjes maken het leven mooi. Dat merk ik bijvoorbeeld met ‘newborn lifestyle shoots’. Mensen weten dat ze gefotografeerd gaan worden, maar toch probeer ik de onverwachte momenten te pakken, die zijn het allerleukst. Een moeder troost een huilend kindje, terwijl ze zich zorgen maakt om die foto. Dat is op dat moment voor haar iets dat aan de lopende band gebeurt. Dan loop ik even naar de gang, maar fotografeer ik toch door een kiertje. Als je dat later terugziet heeft dat heel veel waarde. Goed communiceren tijdens een fotoshoot is echt een toevoeging. Je merkt dat mensen dingen van zichzelf laten zien die ze anders niet zouden laten zien. Het is belangrijk om door die onzekerheid heen te breken en tussendoor wat foto’s te laten zien. Dat levert veel kwaliteit op.

Ik heb ook Milou et Marie. Al heel mijn leven bezig met sieraden maken en knutselen. Tijdens de coronacrisis konden mensen niet naar de studio komen, dus besloot ik achter de naaimachine te kruipen. En toen ben ik, net als half Nederland heeft gedaan, een webshop begonnen. Nu sta ik bijna elk weekend wel op een markt op camping De Lievelinge.

Als je mij vraagt waar ik het meest gelukkig van word, is het antwoord mijn dochter Fay. Natuurlijk ook van fotografie en van dingen maken, maar volmondig is het antwoord mijn dochter. Zij is ook enorm creatief en dat zie je in het hele huis: van een geverfde steen bij de voordeur tot ons minimuseum in de wc. Ik sta zelf niet graag op de foto, behalve als Fay me fotografeert. Zij kan die echte emotie in me naar buiten brengen.

Ik woon hier nu sinds een jaar of veertien. Eerst woonde ik in Rotterdam, dat was wel even een omslag. Toch maakt het niet echt uit: al zit ik aan de andere kant van de wereld, met de juiste mensen om me heen ben ik thuis. En als ik ergens kan fotograferen en knutselen. Dát bepaald of ik thuis ben, geen baksteen.”