Poëzieroute vindt naam dichter van ‘Gorcums Smalste Huisje!’

GORINCHEM Een week geleden vroeg het bestuur van de Gorcumse Poëzieroute in de media naar de naam van de dichter van het protestgedicht ‘Gorcums Smalste Huisje’. De onbekende dichter G. bleek Gilles van Helden die honderden gedichten publiceerde in het toenmalige Nieuwsblad van Gorinchem. 

Zijn gedicht werd als 40e locatie van de poezieroute geplaatst op het pand Kalkhaven 33. Met het toornige gedicht protesteerde de onbekend dichter G. tegen de sloop van het kleinste pandje van de stad in het Nieuwsblad voor Gorinchem en Omstreken in de zomer van 1961. Maar wie was nou die ‘G.’? Al na een paar dagen reageerde René van Dijk van het Regionaal Archief: ,,Achter dat initiaal gaat de naam Gilles van Helden schuil. ‘Zijn rijmpjes, zoals hij ze zelf aanduidde, verschenen van 1947 tot zijn overlijden en zijn opgenomen in het Regionaal Archief Gorinchem. Zijn  plakboeken nemen vijf archiefdozen in beslag.”  

ZILVEREN EREPENNING

Een dag later ging Tom Zijlstra, voorzitter van de Poëzieroute, in het Archief kijken. Hij viel van de ene verbazing in de andere. Er stond een kar klaar met vijf kloeke dozen met honderden gedichten van Gilles van Helden, tot 1979 gepubliceerd in het toenmalige Nieuwsblad en andere periodieken. Van Helden zag overal poëzie in. Hij kritiseerde niet alleen de sloop van Het Smalste Huisje, maar bijvoorbeeld ook de plannen om de Lingehaven te dempen en geselde met felle rijmen de bestuurders die dat wilden. Van Helden was politieman, officier in de Orde van Oranje Nassau en bovendien ‘begiftigd met de Zilveren Erepenning van de stad Gorinchem’. Bovendien was hij jarenlang medewerker van de RANO-ziekenhuisomroep. G. schreef ook het Unitas-clublied. In het archief van voetbalvereniging Unitas, waar Gilles van Helden erelid van was, vond Tom Zijlstra een foto van hem uit de jaren 70 . Gilles overleed in 1979 op 79-jarige leeftijd in Arnhem. 

ONBEWOONBAAR

Twee weken na de publicatie van zijn boze gedicht werd het smalste huisje van Gorcum gesloopt. Waarom moest dat eigenlijk? In de jaren 50 was het mini-huisje onbewoonbaar verklaard. Het had grote gebreken zoals blijkt uit een document dat ook in het Archief zit: onder andere ernstige vochtigheid, een lekkend dak, een verkeerde ligging van het privaat, onvoldoende verdiepingshoogte en het was brandgevaarlijk. Bovendien moest het wijken voor de nieuwbouw van een appartementenflat.