Wat staat daar nou?! Gedoogwinkel

Afgelopen week was ik druk met van alles en nog wat. Dat krijg je als de vakantie nadert en je nog 1001 klusjes op het werk wil afronden. Daarnaast zitten we thuis midden in een verbouwing en ook dat vraagt de nodige aandacht. Mijn man houdt zich bezig met het hak-, breek- en weer opbouwwerk en ik zorg dat de voorraden niet uitgeput raken. En dat geldt ook voor de koffievoorraad. Weinig ruimte dus voor sociale bezigheden; ook niet op Facebook, Instagram en Twitter.

Maar druk of niet, de column zal geschreven moeten worden. Daar zijn ze bij De Stad Gorinchem heel duidelijk in. Dus tussen het klussen, koffiezetten en werken door probeerde ik ook de papieren krant te lezen. Dat faalde jammerlijk! Onze viervoetige huisgenoot blijkt namelijk ook prima dienst te kunnen doen als papierversnipperaar. Niks geen geblader dus door de papieren krant, maar digitaal van pagina naar pagina klikken in de e-paper.

Tijdens dat geklik lees ik onder andere over noodopvang voor vluchtelingen, Poort6 die plekken zoekt om huizen te bouwen en het waarmaken van dromen in een oldtimer. Toegegeven, bij dit laatste artikel droomde ik inderdaad wel even weg. De boel de boel laten, in je camper stappen en de wereld rondtrekken… het lijkt me wel wat. Maar het zou zomaar kunnen dat de verbouwing en de bijbehorende puinhoop daar iets mee te maken hebben.

Maar goed, dit waren niet de artikelen waarbij ik dacht: Wat staat daar nou?! Nee, dat dacht ik pas toen ik aan het einde was gekomen van De Stad Gorinchem. Daar op pagina 35 valt mijn oog op het woord Gedoogwinkel. Daar werkt Miep al heel wat jaren met veel plezier.

Hoewel ik wel een beetje kan raden wat voor ‘shop’ hier bedoeld wordt, vraag ik het alleswetenede Google voor de zekerheid toch nog even of een gedoogwinkel is wat ik denk dat het is. Van Google werd ik echter niet heel veel wijzer. De term Gedoogwinkel wordt blijkbaar niet veel gebruikt. De linkjes die verschijnen verwijzen allemaal naar het artikel van Miep. Op een link na; die klikt door naar een artikel uit 2018 van de NOS. Daarin komt wietactivist Dana Larsen aan het woord. Hij runt één van de oudste gedoogwinkels in het Canadese Vancouver. In oktober 2018 besloot Canada cannabis te regulieren en legaliseren. ,,Zonder de criminalisering gaat een groot deel van het stigma weg”, aldus Larsen. Als hij het heeft over de handel in softdrugs.

Dat stigma is er Nederland duidelijk nog wel. Wiet is in Nederland niet legaal, maar gebruik ervan wordt hier gedoogd. En als we de Canadese wiet-ondernemer uit het NOS artikel moeten geloven werkt ons gedoogbeleid criminalisering van softdrugs in de hand. Legaliseren dus die boel, zodat Miep in een volgend interview gewoon vol trots kan vertellen dat ze al ruim 13 jaar in de wiethandel zit. Kunnen we ook gelijk iets anders bedenken voor de totaal ingeburgerde term Coffeeshop, want die is natuurlijk niet veel beter, of heel eerlijk, nog slechter dan de term gedoogwinkel.

Mirjam de Swart